આ વખતે ઈદ મુબારકની શુભેચ્છા આપવાની શરૂઆત મેં એ દોસ્તથી કરી કે જેની સાથે મારી #CoronaFriendship છે. જી હા, We are Corona Friends.🤗
એ તારીખ હતી 3 May, 2020.
રાતના 11 વાગી ચૂક્યા હતાં.
સ્થળ હતું અમદાવાદની SVP હોસ્પિટલનો કોરોના પોઝિટિવ જનરલ વોર્ડ.
કોરોના પોઝિટિવ દર્દી તરીકે એ મારો પહેલો દિવસ અને પહેલી જ રાત હતી. હું દાખલ થયો એને હજુ અડધો જ કલાક થયો હતો. ખીચડી ખાઈ હું ડોક્ટરના ચેક અપની રાહ જોતો હતો. ત્યાં જ નજીકમાંથી પસાર થતાં થતાં મને વાક્ય સંભળાયું,
'નવું એડમીશન એમ ને ! ' એણે હસતી આંખો સાથે જ પૂછી લીધું.
મેં જરા પણ વિલંબ કર્યા વિના હસીને જવાબ દીધો.
' હા હવે હું પણ આવી જ ગ્યો.'
જો કે અમારા બેઉના ચહેરા પર માસ્ક હતા. એટલે એકમેકની આંખો સિવાય ચહેરાના હાવભાવ તો જોઈ જ નહોતા શકતા. જો કે આસપાસમાં બધાં જ દર્દી માસ્કમાં જ હોવાથી હું લોકોના મોં જોવા મથતો રહ્યો. એટલામાં મને ચેકઅપ કરવા મેડિકલ ટીમ આવી ગઈ. બધાં PPE કીટમાં જ હતા. જાણે હું કોઈ બીજા જ ગ્રહમાં આવી ગયો હોય એવું લાગતું હતું. નવાઈની વાત તો એ હતી કે, PPE કીટમાં ડૉક્ટર છે, નર્સ છે કે બ્રધર છે !!! તે પણ તેમના કામ અને અવાજ પરથી જ ઓળખવું પડતું હતું. દવાખાનાનો આ અનુભવ મારા માટે એકદમ અલગ અને અચરજ પમાડે એવો હતો.
મેડિકલ ચેક અપ, ઈસીજી, એક્સ રે, બ્લડ સેમ્પલ બધું પૂરું થયું ત્યાં સુધી પેલી માસ્ક સાથે હસતી આંખો મારી આસપાસ જ હતી. આખરે મે વાતો શરુ કરી કે,
' અહિયાં કેટલા દિવસથી ? '
' બસ કાલે 21 દિવસ થશે. એક રિપોર્ટ નેગેટિવ આવી ગયો છે. બીજું સેમ્પલ લઈ ગયા છે. એ પણ નેગેટિવ આવે તો મને કાલે ડીસ્ચાર્જ કરી દેશે.' એક શ્વાસે જ બોલી ગ્યો એ..
મેં કહ્યું, ' ભગવાન કરે રીપોર્ટ નેગેટિવ આવે ને તું ઘરે જઈ શકે.'
એ બોલ્યો ' આમીન '
સહેજ અટકીને હું પણ બોલ્યો, 'ઓહ... આમીન'
એણે પૂછ્યું 'કેમ શું થયું ?'
મેં કહ્યું 'કંઈ નહીં.'
પણ હું એનો પૂછ્યા વિનાના સવાલનો જવાબ દેવા તૈયાર જ હતો કે, ' મારે ઘણાં બિરાદર મિત્રો છે. જે મને દિલથી ચાહે છે. બાય ધ વે, હું જયેશ.' એમ કહી મેં માથું હલાવ્યું.
(સોશ્યલ ડિસ્ટન્સ તો જાળવવાનું હતું ને.... એટલે હાથ ન મિલાવી શક્યો.)
એણે કહ્યું, હું Ashfaq Salarjiwala
વાતો આગળ ચાલી ને મે કહ્યું, ' ચાલો હું પણ દુઆ કરીશ કે તમને ઘરે જવા મળે. ઘરે બધા ચિંતા કરતા હશે ને ? '
તુરંત જ અશફાક બોલ્યો, 'ના ભાઈ, મારી અમ્મી પણ અહીં જ છે. એ પણ કોરોના પોઝિટિવ છે. આઈસીયુમાં છે. મારે લઈને એને પણ કોરોના પોઝિટિવ આવ્યો એનું મને દુઃખ છે. અત્યારે રમદાન ચાલે છે ને અમે બેય અહીં હોસ્પિટલમાં છીએ. ખબર નહીં શું થશે ? અમ્મીની ઉંમર પણ છે ને ભાઈ.'
આટલું સાંભળતા તો હું ખુદ ભાવુક થઈ ગયો. પણ દરેક દુઃખ પછી મને ઈશ્વર કૃપાથી પહેલો વિચાર હંમેશા હકારાત્મક જ સૂઝે છે. મેં તુરંત જ કહ્યું કે, ' અશફાક હવે એમ જ વિચાર કે જલ્દી કેમ સાજા થઈ શકાય. એમને કંઈ જ નહીં થાય. બસ અલ્લાહને અરજ કર. તું જોજે, તમે બેય સાજા થઈને ઘરે પહોંચી જશો અને આપણે વીડિયો કૉલ પર એકબીજાની ખબર પૂછતાં હોઈશું.' અમે બંને હસી પડ્યાં.
'ભાઈ મેં તમને ક્યાંય જોયા હોય એવું કેમ લાગે છે ? ચેક અપ વખતે તમે માસ્ક ઉતાર્યું ત્યારે તમારો ચહેરો જોયો મેં...'
'હા ટીવી૯માં જોયો હશે, ન્યૂઝમાં કે ભક્તિમાં.' મેં કહ્યું.
'હા ન્યૂઝમા... અને તમારાં ભક્તિના પ્રોમોમાં જોયા છે. બોવ બધી જગ્યાએ ફરતાં હોવ છો.? એટલે તો કોરોના નથી થયો ને ?' અમે ફરી હસી પડ્યાં.
ફરી અશફાક બોલ્યો, 'હવે એમ થાય છે કે હજુ બે ત્રણ દિવસ અહીં રહેવા મળે ને તો સારું. તમારી સાથે સારું લાગે છે. આટલા બધાં દિવસથી હું કંટાળી ગયો હતો. ચાલો હું આપને અહીંની દરેક વાત જણાવી દઉં. જેથી તમને કોઈ તકલીફ ન પડે.'
એ પછી તો દવાખાનાની ઘણી બધી વાતો થઈ. સવારના છ વાગ્યાથી લઈને રાતના સુવા સુધીની સારવારની બધી જાણકારી મને આપી દીધી. થોડીઘણી તકલીફોની વાત પણ મને કહી. ઓછા સમયમાં બોવ જલ્દી દોસ્ત બની ગયા અમે. કોરોનાકાળમાં જ અમારી દોસ્તી થઈ એટલે અમે બેય અમારી દોસ્તીને કહીએ છીએ #CoronaFriendShip રાતના 2 વાગ્યા સુધી વાતો ચાલી. ઘણીવારથી અમને જોઈ રહેલાં ડૉક્ટરે આવી અમને સુઈ જવા ટકોર કરી. શબ્બા ખૈર કરી અમે છૂટા પડ્યા. રાત્રે સૂતા પહેલાં મેં ઈશ્વર પાસે મારી તબિયતની સાથોસાથ અશફાક અને એની અમ્મી માટે પ્રાર્થના કરી કે તેમને જલ્દી સારું થઈ જાય.
સવારે હું વહેલો ઉઠી ગયો. વોર્ડ C1નાં મારા બેડ નંબર 21ની સામે જ દેખાતા રીવરફ્રન્ટ પર સૂર્યનારાયણ પ્રગટ થઈ ગયા હતાં. તેમને પ્રણામ કરી મેં સોશ્યલ મીડિયા પર મારા કોરોના પોઝિટિવ હોવાની જાણ કરી. મારી સારવાર વચ્ચે હું દૂર દૂરથી જ બેડ નંબર 26 પર બેઠેલા અશફાક સાથે વાતો શરે કરતો હતો. સવારે 10 વાગ્યા પછી અશફાક ખુશીથી દોડતો આવ્યો, ' ભાઈ મારો બીજો રીપોર્ટ પણ નેગેટિવ આવ્યો, અમ્મીને પણ સારું થતાં આઇસીયુમાંથી જનરલ વોર્ડમાં લાવ્યાં છે. મને અમ્મીને મળવા પણ દેશે. હું એમને મળીને પછી ઘરે જઈશ. ભાઈ તમે મારા માટે બોવ લકી છો. તમને અલ્લાહ જલ્દી સારું કરી દેશે. હું દુઆ કરીશ.'
ઈશ્વરે જાણે મારી પ્રાર્થના સ્વીકારી લીધી હતી. મેં પ્રભુનો આભાર માન્યો. અશફાકના ગયા પછી થોડાં દિવસમાં અમ્મીને પણ ઘરે જવાની રજા મળી ગઈ. હું પણ સાજો થઈને ઘરે પાછો આવી ગયો છું. મેં મારા ઘણાં ઇન્ટરવ્યુમાં અમારી આ કોરોના દોસ્તીની વાત કરી છે. એવી દોસ્તી કે જ્યાં ધર્મ કે જાતિનો ભેદ નથી. માત્ર પ્રેમભાવ જ છે. આજે ઈદ મુબારકની શુભેચ્છા આપવાને બહાને મને અશફાકની અમ્મીનાં આશિર્વાદ પણ મળી ગયાં. મારાં તમામ બિરાદર મિત્રોને 'ઈદ મુબારક'
#CoronaDosti #CoronaFriendship #EidMubarak
એ તારીખ હતી 3 May, 2020.
રાતના 11 વાગી ચૂક્યા હતાં.
સ્થળ હતું અમદાવાદની SVP હોસ્પિટલનો કોરોના પોઝિટિવ જનરલ વોર્ડ.
કોરોના પોઝિટિવ દર્દી તરીકે એ મારો પહેલો દિવસ અને પહેલી જ રાત હતી. હું દાખલ થયો એને હજુ અડધો જ કલાક થયો હતો. ખીચડી ખાઈ હું ડોક્ટરના ચેક અપની રાહ જોતો હતો. ત્યાં જ નજીકમાંથી પસાર થતાં થતાં મને વાક્ય સંભળાયું,
'નવું એડમીશન એમ ને ! ' એણે હસતી આંખો સાથે જ પૂછી લીધું.
મેં જરા પણ વિલંબ કર્યા વિના હસીને જવાબ દીધો.
' હા હવે હું પણ આવી જ ગ્યો.'
જો કે અમારા બેઉના ચહેરા પર માસ્ક હતા. એટલે એકમેકની આંખો સિવાય ચહેરાના હાવભાવ તો જોઈ જ નહોતા શકતા. જો કે આસપાસમાં બધાં જ દર્દી માસ્કમાં જ હોવાથી હું લોકોના મોં જોવા મથતો રહ્યો. એટલામાં મને ચેકઅપ કરવા મેડિકલ ટીમ આવી ગઈ. બધાં PPE કીટમાં જ હતા. જાણે હું કોઈ બીજા જ ગ્રહમાં આવી ગયો હોય એવું લાગતું હતું. નવાઈની વાત તો એ હતી કે, PPE કીટમાં ડૉક્ટર છે, નર્સ છે કે બ્રધર છે !!! તે પણ તેમના કામ અને અવાજ પરથી જ ઓળખવું પડતું હતું. દવાખાનાનો આ અનુભવ મારા માટે એકદમ અલગ અને અચરજ પમાડે એવો હતો.
મેડિકલ ચેક અપ, ઈસીજી, એક્સ રે, બ્લડ સેમ્પલ બધું પૂરું થયું ત્યાં સુધી પેલી માસ્ક સાથે હસતી આંખો મારી આસપાસ જ હતી. આખરે મે વાતો શરુ કરી કે,
' અહિયાં કેટલા દિવસથી ? '
' બસ કાલે 21 દિવસ થશે. એક રિપોર્ટ નેગેટિવ આવી ગયો છે. બીજું સેમ્પલ લઈ ગયા છે. એ પણ નેગેટિવ આવે તો મને કાલે ડીસ્ચાર્જ કરી દેશે.' એક શ્વાસે જ બોલી ગ્યો એ..
મેં કહ્યું, ' ભગવાન કરે રીપોર્ટ નેગેટિવ આવે ને તું ઘરે જઈ શકે.'
એ બોલ્યો ' આમીન '
સહેજ અટકીને હું પણ બોલ્યો, 'ઓહ... આમીન'
એણે પૂછ્યું 'કેમ શું થયું ?'
મેં કહ્યું 'કંઈ નહીં.'
પણ હું એનો પૂછ્યા વિનાના સવાલનો જવાબ દેવા તૈયાર જ હતો કે, ' મારે ઘણાં બિરાદર મિત્રો છે. જે મને દિલથી ચાહે છે. બાય ધ વે, હું જયેશ.' એમ કહી મેં માથું હલાવ્યું.
(સોશ્યલ ડિસ્ટન્સ તો જાળવવાનું હતું ને.... એટલે હાથ ન મિલાવી શક્યો.)
એણે કહ્યું, હું Ashfaq Salarjiwala
વાતો આગળ ચાલી ને મે કહ્યું, ' ચાલો હું પણ દુઆ કરીશ કે તમને ઘરે જવા મળે. ઘરે બધા ચિંતા કરતા હશે ને ? '
તુરંત જ અશફાક બોલ્યો, 'ના ભાઈ, મારી અમ્મી પણ અહીં જ છે. એ પણ કોરોના પોઝિટિવ છે. આઈસીયુમાં છે. મારે લઈને એને પણ કોરોના પોઝિટિવ આવ્યો એનું મને દુઃખ છે. અત્યારે રમદાન ચાલે છે ને અમે બેય અહીં હોસ્પિટલમાં છીએ. ખબર નહીં શું થશે ? અમ્મીની ઉંમર પણ છે ને ભાઈ.'
આટલું સાંભળતા તો હું ખુદ ભાવુક થઈ ગયો. પણ દરેક દુઃખ પછી મને ઈશ્વર કૃપાથી પહેલો વિચાર હંમેશા હકારાત્મક જ સૂઝે છે. મેં તુરંત જ કહ્યું કે, ' અશફાક હવે એમ જ વિચાર કે જલ્દી કેમ સાજા થઈ શકાય. એમને કંઈ જ નહીં થાય. બસ અલ્લાહને અરજ કર. તું જોજે, તમે બેય સાજા થઈને ઘરે પહોંચી જશો અને આપણે વીડિયો કૉલ પર એકબીજાની ખબર પૂછતાં હોઈશું.' અમે બંને હસી પડ્યાં.
'ભાઈ મેં તમને ક્યાંય જોયા હોય એવું કેમ લાગે છે ? ચેક અપ વખતે તમે માસ્ક ઉતાર્યું ત્યારે તમારો ચહેરો જોયો મેં...'
'હા ટીવી૯માં જોયો હશે, ન્યૂઝમાં કે ભક્તિમાં.' મેં કહ્યું.
'હા ન્યૂઝમા... અને તમારાં ભક્તિના પ્રોમોમાં જોયા છે. બોવ બધી જગ્યાએ ફરતાં હોવ છો.? એટલે તો કોરોના નથી થયો ને ?' અમે ફરી હસી પડ્યાં.
ફરી અશફાક બોલ્યો, 'હવે એમ થાય છે કે હજુ બે ત્રણ દિવસ અહીં રહેવા મળે ને તો સારું. તમારી સાથે સારું લાગે છે. આટલા બધાં દિવસથી હું કંટાળી ગયો હતો. ચાલો હું આપને અહીંની દરેક વાત જણાવી દઉં. જેથી તમને કોઈ તકલીફ ન પડે.'
એ પછી તો દવાખાનાની ઘણી બધી વાતો થઈ. સવારના છ વાગ્યાથી લઈને રાતના સુવા સુધીની સારવારની બધી જાણકારી મને આપી દીધી. થોડીઘણી તકલીફોની વાત પણ મને કહી. ઓછા સમયમાં બોવ જલ્દી દોસ્ત બની ગયા અમે. કોરોનાકાળમાં જ અમારી દોસ્તી થઈ એટલે અમે બેય અમારી દોસ્તીને કહીએ છીએ #CoronaFriendShip રાતના 2 વાગ્યા સુધી વાતો ચાલી. ઘણીવારથી અમને જોઈ રહેલાં ડૉક્ટરે આવી અમને સુઈ જવા ટકોર કરી. શબ્બા ખૈર કરી અમે છૂટા પડ્યા. રાત્રે સૂતા પહેલાં મેં ઈશ્વર પાસે મારી તબિયતની સાથોસાથ અશફાક અને એની અમ્મી માટે પ્રાર્થના કરી કે તેમને જલ્દી સારું થઈ જાય.
સવારે હું વહેલો ઉઠી ગયો. વોર્ડ C1નાં મારા બેડ નંબર 21ની સામે જ દેખાતા રીવરફ્રન્ટ પર સૂર્યનારાયણ પ્રગટ થઈ ગયા હતાં. તેમને પ્રણામ કરી મેં સોશ્યલ મીડિયા પર મારા કોરોના પોઝિટિવ હોવાની જાણ કરી. મારી સારવાર વચ્ચે હું દૂર દૂરથી જ બેડ નંબર 26 પર બેઠેલા અશફાક સાથે વાતો શરે કરતો હતો. સવારે 10 વાગ્યા પછી અશફાક ખુશીથી દોડતો આવ્યો, ' ભાઈ મારો બીજો રીપોર્ટ પણ નેગેટિવ આવ્યો, અમ્મીને પણ સારું થતાં આઇસીયુમાંથી જનરલ વોર્ડમાં લાવ્યાં છે. મને અમ્મીને મળવા પણ દેશે. હું એમને મળીને પછી ઘરે જઈશ. ભાઈ તમે મારા માટે બોવ લકી છો. તમને અલ્લાહ જલ્દી સારું કરી દેશે. હું દુઆ કરીશ.'
ઈશ્વરે જાણે મારી પ્રાર્થના સ્વીકારી લીધી હતી. મેં પ્રભુનો આભાર માન્યો. અશફાકના ગયા પછી થોડાં દિવસમાં અમ્મીને પણ ઘરે જવાની રજા મળી ગઈ. હું પણ સાજો થઈને ઘરે પાછો આવી ગયો છું. મેં મારા ઘણાં ઇન્ટરવ્યુમાં અમારી આ કોરોના દોસ્તીની વાત કરી છે. એવી દોસ્તી કે જ્યાં ધર્મ કે જાતિનો ભેદ નથી. માત્ર પ્રેમભાવ જ છે. આજે ઈદ મુબારકની શુભેચ્છા આપવાને બહાને મને અશફાકની અમ્મીનાં આશિર્વાદ પણ મળી ગયાં. મારાં તમામ બિરાદર મિત્રોને 'ઈદ મુબારક'
#CoronaDosti #CoronaFriendship #EidMubarak
No comments:
Post a Comment