'આહાહા.....મા....મારી 'જાનકી' આવી ગઈ...!!!
અરે મારા પેટ આખરે તું આવી ગઈ...!!!!
બોવ રાહ જોવડાવી તે તો....હો...'
અરે મારા પેટ આખરે તું આવી ગઈ...!!!!
બોવ રાહ જોવડાવી તે તો....હો...'
આટલું બોલતા તો મોબાઈલ વીડિયો કોલ પર જ મારી માએ ભીની આંખે જ દુ:ખણા લઈ લીધા અને આંગળીનાં ટચાંકા ફોડ્યાં. નાનકડી પરીનું મોઢું જોઈને મારી મમ્મીના ચહેરા પર જાણે મલક આખાનો હરખ ઉમટી પડ્યો.
આજે મારા દિકરા 'કેવલ્ય'ના જન્મદિવસની ખુશી તો હતી જ. એ ખુશી હવે બમણી થઈ ગઈ. કારણ કે, મારા નાના ભાઈ દિપક અને હલ્દીના ઘરે આજે લક્ષ્મીજીએ કંકુપગલા માંડ્યા છે. ઘરના બાલુડાઓએ ઝૂમતા ઝૂમતા ચોખાથી પોંખીને આ નવા મહેમાનને આવકાર આપ્યો છે.
'દિકરા બાદ હવે મને દિકરી આવે ને તો સારું હો મમ્મી. કાવ્યા અને મંત્રની ભાઈબહેનની જોડીની જેમ 'નમ:'ને પણ બહેન મળી જાય.' થોડાં મહિના પહેલાં દિપકની પત્ની હલ્દી મારા મમ્મી વનિતાબા એટલે કે એના સાસુને આવી વાત કહેતા હું સાભળતો હતો. વનિતાબા એ તરત કીધું, 'તને ખબર છે હલ્દી ? આ જિતુ અને જયેશના જન્મ પછી મને બહું જ એવું હતું કે, હવે મારે બે દિકરા પછી દિકરી આવે ને તો સારું. પણ ત્રીજોય દિકરો આ દિપક આવ્યો. દિપકને હું ઘણીવાર કંઉ ને કે મારે તો દિકરી જોતીતી ને તું આવ્યો. તો બોવ ચિડાય. આમેય ઘરપરીવારમાં એક દિકરી હોય ને તો બધાના કાળજા થોડા કુણા રહે. એટલે એકાદ દિકરી તો હોવી જ જોઈએ.' આવું કહેતાં કહેતાં તો બેય સાસુ વહુ હસવા લાગી. દિપક પણ સાંભળીને મરક મરક થતો હતો.
અમારા ત્રણેય ભાઈઓને ત્યાં દિકરા દિકરીના જન્મ વખતે અમારી વનિતાબા ખડેપગે જ રહ્યાં હતાં. હલ્દીને છેલ્લા મહિના જતા હોય ત્યારે અમદાવાદથી રાજકોટ જવું એમ નક્કી કર્યું હતુ. પણ મને કોરોના થયો અને લોકડાઉનને લીધે અમદાવાદથી રાજકોટ મમ્મી જઈ ન શક્યા. હું કોરાનાથી સાજો થઈને 14 દિવસે ઘરે આવ્યો ત્યાં સુધી તેઓ બહુ દુ:ખી થયા.
'હમણાં અમદાવાદીઓનો રાજકોટમાં કોઈ ભરોસો નહીં કરે ' એમ કહી હલ્દીના છેલ્લા દિવસોમાં તેની પાસે ન જઈ શકવાનો રંજ કર્યા કરે. એવું પણ કહેતા, ‘અમારા વખતમાં છોકરા જન્મે એટલે ઘરની દાદી કે વડદાદી ગળથુંથી પાતા. પણ તમારા છોકરાવને મેં પહેલાં મારી વહુંઓ પાસે જ ગળથુંથી પીવડાવી છે અને પછી મેં પાઈ છે. છોકરાવ પર એની માનો હક જ પહેલો હોવો જોઈએ..’
ઘણીવાર એમ પણ બોલતા, ' બધાને એમ છે કે મને જયેશ જ બોવ વ્હાલો છે, એટલે રાજકોટ નથી જતા. પણ ભાઈ, માવતરને તો બધાય છોકરાં સરખાં જ વ્હાલા હોય.' એમ કહી એકવાર તો કહે ‘ભલે રાજકોટ જઈને કોરોન્ટાઈન કરી દે, પણ હું ત્યાં હોવ તો દિપક અને હલ્દીને હિંમત રહે ને.’ વળી, અમે સમજાવીએ એટલે પાછા માની જાય.
જો કે રાજકોટમાં ગીતાભાભી Geet Parkar હતા જ એટલે રાહત હતી. ભાભી નર્સ પણ રહી ચૂક્યા છે એટલે ચિંતા નહોતી. માટાભાઈ જિતુ Jitu Parkar જામનગરમાં જિલ્લા મલેરીયા અધિકારી તરીકે વ્યસ્ત હતા. છતાં પણ બે દિવસની રજા લઈને જામનગરથી રાજકોટ આવી ગયા હતા. હું અહિં અમદાવાદથી ફોન પર ખબરઅંતર પુછતો. મારી સેવાપુજામાં પ્રાર્થના કરતો. આખરે આજની ઘડી રળીયામણી થઈ જ ગઈ.
વનિતાબાએ પણ લોકડાઉનમાં રાજકોટ ન જઈ શકવાનાં અફસોસ વચ્ચે આખરે પાંચમી વાર દાદી બનવાનું ગૌરવ લીધુ. એટલું જ નહી, તેઓ તો બની ગયા ડિજિટલ દાદી. વીડિયો કોલ પર જ વહુઓને સલાહ સૂચન આપતા. અરે પહેલીવાર ઘરમાં આવી રહેલી દિકરી પરથી કેવી રીતે પાણીનો કળશીયો ઉતારીને આવકાર આપવો, તે પણ વિડીયો કોલ દ્વાર જ કાવ્યાને સમજાવતા હતા.
આખરે ડિજિટલ દાદીએ તો વિડીયો કોલથી જ એમની 'જાનકી'ના દર્શન કર્યા હતા. જી હા, જાનકી. દિપક અને હલ્દીની દિકરીનું નામ જ્યાં સુધી નક્કી ન થાય, ત્યાં સુધી વનિતાબા એને 'જાનકી' કહીને જ બોલવશે. અમારા ઘરના દરેક બાળકોના તેમણે આગોતરા નામ પાડ્યાં છે. વનિતાબા કહે કે, "તમે લોકો રાશી અને સમય જોઈજોઈને મહિને બે મહિને નામ પાડો, ત્યાં સુધી અમારે છોકરાવને ક્યાં નામથી રમાડવાના ? અમઅમારે નામ રાખી દઈશું. પછી તમતમારે ગમતા નામ પાડી દેજો."
મારાથી મોટા જિતુભાઈને ત્યાં પહેલી દિકરી જન્મી હતી. લાડવા જેવી જ હતી એટલે વનિતાબાએ નામ રાખ્યું 'લાડું'. પછીથી એનું નામ આપ્યું 'કાવ્યા'. એથી નાના દિકરાનું નામ રાખ્યું છે 'શિવા'. સ્કુલમાં હવે તેને લોકો 'મંત્ર'ના નામે ઓળખે છે. મારા 'કેવલ્ય'ના જન્મતાવેંત નામ રાખ્યું છે 'કાના'. નાનાભાઈ દિપકના પહેલા દિકરાના જન્મ પહેલા જ 'શંભુ' નામ નક્કી કરી નાખ્યું હતું. ખુબ નામો શોધ્યા બાદ તેનું નામ 'નમ:' રખાયું.
દરેકના હુલામણા નામ મારી મમ્મીએ પાડ્યાં અને બાદમાં પસંદ કરેલા નામોમાં મારા સુચવેલા નામો જ બધાને ગમ્યાં છે. હવે વનિતાબાએ તો 'જાનકી' નામ ફિક્સ કરી જ દીધું છે. પણ કર્ક રાશી પ્રમાણે 'હ' અને 'ડ' પરથી દિકરીનું નામ શું હોવું જોઈએ ? તે અમે બધાં શોધવા લાગ્યાં છીએ. તમે પણ કોઈ સારું નામ હોય તો જરૂરથી જણાવજો. ત્યાં સુધી 'જાનકી'ની જય હો.
આજે મારા દિકરા 'કેવલ્ય'ના જન્મદિવસની ખુશી તો હતી જ. એ ખુશી હવે બમણી થઈ ગઈ. કારણ કે, મારા નાના ભાઈ દિપક અને હલ્દીના ઘરે આજે લક્ષ્મીજીએ કંકુપગલા માંડ્યા છે. ઘરના બાલુડાઓએ ઝૂમતા ઝૂમતા ચોખાથી પોંખીને આ નવા મહેમાનને આવકાર આપ્યો છે.
'દિકરા બાદ હવે મને દિકરી આવે ને તો સારું હો મમ્મી. કાવ્યા અને મંત્રની ભાઈબહેનની જોડીની જેમ 'નમ:'ને પણ બહેન મળી જાય.' થોડાં મહિના પહેલાં દિપકની પત્ની હલ્દી મારા મમ્મી વનિતાબા એટલે કે એના સાસુને આવી વાત કહેતા હું સાભળતો હતો. વનિતાબા એ તરત કીધું, 'તને ખબર છે હલ્દી ? આ જિતુ અને જયેશના જન્મ પછી મને બહું જ એવું હતું કે, હવે મારે બે દિકરા પછી દિકરી આવે ને તો સારું. પણ ત્રીજોય દિકરો આ દિપક આવ્યો. દિપકને હું ઘણીવાર કંઉ ને કે મારે તો દિકરી જોતીતી ને તું આવ્યો. તો બોવ ચિડાય. આમેય ઘરપરીવારમાં એક દિકરી હોય ને તો બધાના કાળજા થોડા કુણા રહે. એટલે એકાદ દિકરી તો હોવી જ જોઈએ.' આવું કહેતાં કહેતાં તો બેય સાસુ વહુ હસવા લાગી. દિપક પણ સાંભળીને મરક મરક થતો હતો.
અમારા ત્રણેય ભાઈઓને ત્યાં દિકરા દિકરીના જન્મ વખતે અમારી વનિતાબા ખડેપગે જ રહ્યાં હતાં. હલ્દીને છેલ્લા મહિના જતા હોય ત્યારે અમદાવાદથી રાજકોટ જવું એમ નક્કી કર્યું હતુ. પણ મને કોરોના થયો અને લોકડાઉનને લીધે અમદાવાદથી રાજકોટ મમ્મી જઈ ન શક્યા. હું કોરાનાથી સાજો થઈને 14 દિવસે ઘરે આવ્યો ત્યાં સુધી તેઓ બહુ દુ:ખી થયા.
'હમણાં અમદાવાદીઓનો રાજકોટમાં કોઈ ભરોસો નહીં કરે ' એમ કહી હલ્દીના છેલ્લા દિવસોમાં તેની પાસે ન જઈ શકવાનો રંજ કર્યા કરે. એવું પણ કહેતા, ‘અમારા વખતમાં છોકરા જન્મે એટલે ઘરની દાદી કે વડદાદી ગળથુંથી પાતા. પણ તમારા છોકરાવને મેં પહેલાં મારી વહુંઓ પાસે જ ગળથુંથી પીવડાવી છે અને પછી મેં પાઈ છે. છોકરાવ પર એની માનો હક જ પહેલો હોવો જોઈએ..’
ઘણીવાર એમ પણ બોલતા, ' બધાને એમ છે કે મને જયેશ જ બોવ વ્હાલો છે, એટલે રાજકોટ નથી જતા. પણ ભાઈ, માવતરને તો બધાય છોકરાં સરખાં જ વ્હાલા હોય.' એમ કહી એકવાર તો કહે ‘ભલે રાજકોટ જઈને કોરોન્ટાઈન કરી દે, પણ હું ત્યાં હોવ તો દિપક અને હલ્દીને હિંમત રહે ને.’ વળી, અમે સમજાવીએ એટલે પાછા માની જાય.
જો કે રાજકોટમાં ગીતાભાભી Geet Parkar હતા જ એટલે રાહત હતી. ભાભી નર્સ પણ રહી ચૂક્યા છે એટલે ચિંતા નહોતી. માટાભાઈ જિતુ Jitu Parkar જામનગરમાં જિલ્લા મલેરીયા અધિકારી તરીકે વ્યસ્ત હતા. છતાં પણ બે દિવસની રજા લઈને જામનગરથી રાજકોટ આવી ગયા હતા. હું અહિં અમદાવાદથી ફોન પર ખબરઅંતર પુછતો. મારી સેવાપુજામાં પ્રાર્થના કરતો. આખરે આજની ઘડી રળીયામણી થઈ જ ગઈ.
વનિતાબાએ પણ લોકડાઉનમાં રાજકોટ ન જઈ શકવાનાં અફસોસ વચ્ચે આખરે પાંચમી વાર દાદી બનવાનું ગૌરવ લીધુ. એટલું જ નહી, તેઓ તો બની ગયા ડિજિટલ દાદી. વીડિયો કોલ પર જ વહુઓને સલાહ સૂચન આપતા. અરે પહેલીવાર ઘરમાં આવી રહેલી દિકરી પરથી કેવી રીતે પાણીનો કળશીયો ઉતારીને આવકાર આપવો, તે પણ વિડીયો કોલ દ્વાર જ કાવ્યાને સમજાવતા હતા.
આખરે ડિજિટલ દાદીએ તો વિડીયો કોલથી જ એમની 'જાનકી'ના દર્શન કર્યા હતા. જી હા, જાનકી. દિપક અને હલ્દીની દિકરીનું નામ જ્યાં સુધી નક્કી ન થાય, ત્યાં સુધી વનિતાબા એને 'જાનકી' કહીને જ બોલવશે. અમારા ઘરના દરેક બાળકોના તેમણે આગોતરા નામ પાડ્યાં છે. વનિતાબા કહે કે, "તમે લોકો રાશી અને સમય જોઈજોઈને મહિને બે મહિને નામ પાડો, ત્યાં સુધી અમારે છોકરાવને ક્યાં નામથી રમાડવાના ? અમઅમારે નામ રાખી દઈશું. પછી તમતમારે ગમતા નામ પાડી દેજો."
મારાથી મોટા જિતુભાઈને ત્યાં પહેલી દિકરી જન્મી હતી. લાડવા જેવી જ હતી એટલે વનિતાબાએ નામ રાખ્યું 'લાડું'. પછીથી એનું નામ આપ્યું 'કાવ્યા'. એથી નાના દિકરાનું નામ રાખ્યું છે 'શિવા'. સ્કુલમાં હવે તેને લોકો 'મંત્ર'ના નામે ઓળખે છે. મારા 'કેવલ્ય'ના જન્મતાવેંત નામ રાખ્યું છે 'કાના'. નાનાભાઈ દિપકના પહેલા દિકરાના જન્મ પહેલા જ 'શંભુ' નામ નક્કી કરી નાખ્યું હતું. ખુબ નામો શોધ્યા બાદ તેનું નામ 'નમ:' રખાયું.
દરેકના હુલામણા નામ મારી મમ્મીએ પાડ્યાં અને બાદમાં પસંદ કરેલા નામોમાં મારા સુચવેલા નામો જ બધાને ગમ્યાં છે. હવે વનિતાબાએ તો 'જાનકી' નામ ફિક્સ કરી જ દીધું છે. પણ કર્ક રાશી પ્રમાણે 'હ' અને 'ડ' પરથી દિકરીનું નામ શું હોવું જોઈએ ? તે અમે બધાં શોધવા લાગ્યાં છીએ. તમે પણ કોઈ સારું નામ હોય તો જરૂરથી જણાવજો. ત્યાં સુધી 'જાનકી'ની જય હો.
No comments:
Post a Comment