એક ક્ષણ હ્રદય ધબકાર ચૂકયું.
ને વધી ગઈ ધબકવાની ગતિ.
મન થોડું મૂંઝાયુ.
શૂન્યમન્સ્ક થઈ ગયું.
પણ પછી મન કહે -
ધબકારાની ગતિ નહી તેની ધ્વનિ સાંભળી જો
કોમળ વિચારોની મીઠી ગોઠડી તો માણી જો
ખોરી નિયતનો તું રંજ ના કર એ દોસ્ત,
તે પલટી દીધી બાજી, લે ગુલામને માથે રાણી .
માણસનું મન જાણે બગલો અને કાગળો
બગલાનું અંગ રૂડું, કપટ ભરેલું.
બગલાને જોઈ હરખાઈએ,
શોક પામીપછતાઈએ.
તેથી તો કાગળો ભલો,
અંગે અને સ્વભાવે સરખો.
જેવો હોય એવો જ વર્તામણો.
" મન મેલા, તન ઉજલા, બગલા કપટી અંગ, તેથી તો કાગ ભલા, તન મન એક જ રંગ "
"મન સ્વાદે માળા ફેરવે, ગળા સ્વાદે ગાય, કોઈ કોઈને પુછે નહીં, કલ્યાણ કેમ થાય ? "
માનવ મનની આ જ લાક્ષણિકતા, મીઠે મોઢે 'ભા', પાછળથી દીયે 'ઘા'
No comments:
Post a Comment